Nadat we bij Darwin het Litchfield National Park hadden bezocht, reden we verder naar het Kakadu National Park. Deze viel een beetje tegen omdat de mooiste plekjes alleen per four wheele drive te bezichtingen waren of gewoon nog afgesloten voor publiek door het regenseizoen. Er was een waterval die we wel konden bekijken (en in zwemmen!) en al was het 40 km. op een unsealed road, volgens het information center was dit 'peace of cake with our van' en dus vertrouwden wij daar maar op. Nou, dat hebben we geweten. Na ee paar kilometer was het overduidelijk dat de wegwerkzaamheden hier al een hele poos stil bleken te staan (of zoals de Aussies hier zeggen over de mentaliteit in 't Northern Territory: 'not today, not tommorow..maybe next month!') en reden we over zoveel stenen, keien, gaten en modder dat we ons afvroegen of ons servies het wel overleefd had en vonden we zelfs nog een losse schroef die uit een kastje was getrilt. Die waterval hebben we dus nooit bereikt.

In het Kakadu zijn we verschillende Nederlanders tegen gekomen die het allemaal hadden over de ''Jumping Crocodiles''. Hadden we iets gemist?! Ja dus. Krokodillen die vanaf een bootje met een vishengel met daaraan een klomp vlees werden gevoerd. Vandaar de naam dus. Omdat wij toch ook wel wilde crocs wilden zien hebben we op onze weg terug bij het plaatsje Katherine een ''Crocodile Night Adventure Tour'' gedaan. Op een bootje gingen ook wij nu de rivier op en konden we met een speciale zaklamp naar de oevers schijnen die de rode ogen van de crocs reflecteerde. We meerden aan bij een strandje, hadden een echte Aussie BBQ en werden op 3 meter afstand vergezeld van een krokodil die werd gevoerd. Jacob zat er op ongeveer 1 meter afstand met zijn fototoestel bovenop. Petra op ongeveer 10 meter nadat de krokodil een brul vergelijkbaar met die van een leeuw liet vrijkomen. Na de BBQ konden we vanaf de boot allemaal schildpadden voeren die je zelfs in het donker nog in het heldere water konden zien.

De dag erna zijn we gaan kanoen bij de Katherine Gorge. Een gebergte waar een rivier door heen stroomt. Ok, er waren dan wel crocs aanwezig in de rivier maar dit waren ''freshies'', zoetwater krokodillen die niet gevaarlijk zijn. Tenzij ze zich bedreigd voelen natuurlijk..Anyways, wij hebben ze gelukkig niet gezien en onze kano is ook niet omgekieperd.

In Katherine hebben we op de camping onze buren uit Zuidlaren gedag gezegd (die al 29 jaar in Aussie woonden maar nog plat Drents praatten) en begonnen we aan onze reis van 2600 km. richting Cairns. Toch is zo'n weg nooit saai. Kant en klare houten huizen worden per road train over de weg vervoerd, die zo uitsteken dat je met je 120 km/u wel in de berm moet stoppen. Ook is het altijd weer spannend om een road train van 55 meter in te halen en hoor je op het toilet (echt waar!) de leukste verhalen. Zo vertelde een man tegen Jacob dat ze van Cairns naar Darwin verhuisden en hun hele inboedel in hun 4x4 (4WD) bij zich hadden. Of een man die opschepte dat hij een 4WD had met een 7,3 liter V8 turbo motor en daarachter een caravan van 4 ton. Meer dan het hele hebben en houden van die man daarvoor. Verder rijden we regelmatig door en naast bosbranden, die ze hier expres aansteken om zo verdere uitbreiding van brand voor te zijn.

Nu zijn we in Port Douglas beland en echt waar, de route Cairns - Port Douglas is bijna net zo indrukwekkend als de great Ocean Road, misschien nog wel mooier. Weer rijd je zo dicht langs de kust dat je bij wijze van spreken je vinger in de zee kunt stopen en kom je langs mooie uitkijkpunten en verborgen strandjes. (zie foto!)

Op Port Douglas zijn we ook verliefd geworden. Een heel klein stadje dat grenst aan het regenwoud en het strand, met allemaal restaurants, barretjes en boutique winkeltjes. Een beetje zoals een Turkse badplaats maar dan zonder de opdringerige verkopers en namaak kleding (nog offence..).

Op aanraden van de Lonely Planet zijn we naar het beste seafood restaurant in town geweest en hebben daar een overheerlijke 3 gangen menu gehad. Als voorgerecht een sushi plate, gevolgd door Moon Fish (een tropische vis rechtstreeks uit het rif) met olijven en zalm met mosselen. Zelfs de Ice Thee werd hier zelf gemixt met een siroop en in een groot cocktail glas geserveerd. Uiteraard hoort bij een chique restaurant ook verschillend soort bestek en Petra had voor het voorgerecht alweer het verkeerde bestek te pakken en moest haar hoofdgerecht eten met het voorgerecht bestekje. Gelukkig is vis niet zo moeilijk te snijden.. Het was een rib uit ons backpackers budgetje maar absoluut de moeite waard!!

Hierna zijn we van plan naar Cape Tribulation te gaan waar we met onze campervan met een ferryboot moeten komen. De rest van de dagen zijn we van plan te vullen met winkelen (wat we hier al schandalig veel hebben gedaan), aan het strand hangen, eten, zonnen, door het regenwoud wandelen en last but not least..een duikschool vinden om ons duikbrevet (PADI) te halen tijdens een cursus van een paar dagen op een zeilboot in het Great Barrier Reef. Kunnen niet wachten!

Liefs Petra en Jacob